دنبال عکسی مرتبط با پستی که میخواستم بنویسم میگشتم که رسیدم به عکس آزاده نامداری که با همسر و فرزندش عکس انداخته بود. دلم گرفت. برای فرزندی که دیگر آغوش مادرش را ندارد، برای اینهمه وقتی که فکر میکنیم داریم و نداریم، برای اینهمه عمری که پای ناراحت کردن دیگران، دل شکستن دیگران، قضاوت کردن دیگران، رنجاندن و نبخشیدن دیگران تلف میکنیم و یادمان میرود دنیا ارزش هیچی را ندارد و ناگهان چقدر زود دیر میشود.