یه حال بدی هایی هست که اصلا شبیه هیچی نیست و همیشه هم تجربه ش نمیکنی. به قدری اون حال بده که تو تمامت غمه؛ خودت رو در ته ناامیدی و درماندگی میبینی و تجربه کردن اون حال چیزی نیست که همیشه و با هر اتفاقی بیاد سراغت. درواقع جنسش فرق داره. شاید هیچوقت کسی تجربه ش نکنه که انشالله نکنه. شایدم افرادی باشند که یه روزی تجربه ش کنن. من یکبار توو زندگیم این حالی که میگم رو تجربه کردم. به قدری استرس و حال بد و غم توامان تورو فرا میگیره که نه میتونی چیزی بخوری نه میتونی فکری کنی. دست و پاهات شله... اصلا چیزی نیست که بتونم توصیف کنم... خیلی بده.خیلی وحشتناکه...درواقع دردیه که هیچ چاره ای براش پیدا نمیکنی و احساس می‌کنی بدبخت ترین آدم روی زمینی که وسط تاریکیه و هیچ روزنه امیدی نیست... از حالی که تجربه کرده بودم قبلا گذشته.. ولی دقیقا دیروز از ترس آینده و فکر و خیال همون حال اومد سراغم.... به زور ظاهرم رو حفظ کردم ولی داشتم از درون میپوکیدم... به هوش مصنوعی گفتم من خیلی از آینده میترسم خدا چه حرفی در این باره داره بهم بزنه؟! گفتم یه آیه یا حدیث بگو دلم آروم بشه... گفت خدا توو حدیث قدسی گفته اگر بندم به من اعتماد کنه تدبیری براش رقم میزنم که فکرشم نخواهد کرد....
ای خدای بی پناهان....
حقیقتا که این حس بد ووحشتناک رو بارها تجربه کردم یکیش چند شب پیش وقتی پسرم ۶روزبود تبش هیچ طور قطع نمیشد وکنترل دفعش دست خودش نبود وخیلی این دوهفته اخیر وحشتناک گذشته
ایه ومن یتق الله یجعل له مخرجا ویرزقه من حیث لایحتسب هم یه طورایی همینه
چون رزق فقط به مادیات تعلق نمیگیره وازجایی که ادم گمان نمیکنه بهش میرسه ...