نمیدونم شماها چقدر اهل عکس گرفتن از زندگی روزمره هستید. مثلا عکس از همین لوبیا پلویی که ظهر خوردید؛ عکس از همسری که لم داده پای تلویزیون؛ عکس از آفتابی که افتاده توی خونه... من خودم هم یجورایی هستم هم نیستم... یعنی هم دوست دارم بگیرم و اینکارو میکنم؛ هم خیلی وقتا وسط بدو بدو های زندگی یادم میره این لحظه هایی که داره میگذره رو ثبت کنم... باور کنید تک تک این چیزهای به ظاهر بیمزه ی روزمره یک روزی دیدنشون حتی اشک رو میتونه به چشماتون بیاره از شدت دلتنگیه یک خاطره ... اگر بچه دارید تک تک لحظه هاشو ثبت کنید... من از پسرم هرروز عکس میگرفتم و با تاریخ و روز ثبت میکردم... تا الان که نزدیک به پنج سالشه هر ماه از سنش یک فایل جداگانه داره و کلی عکس و فیلم... دخترمم همین طور... هر ماه از زندگیشون رو ثبت میکنم فایل بندی میکنم و... اگر در ارتباط با کسی هستید و در آشنایی؛ تا میتونید عکس بگیرید باور کنید این عکس های دونفره یه روزی بدجوری دلتنگی آور و خاطره انگیز میشه... از زندگی معمولیتون عکس بگیرید الان همه چیز معمولیه! دو سال دیگه میفهمید هیچی معمولی نبود و هر لحظه ای که گذشت همین که به سکون و آرامش گذشت از لحظات خوش و خوب زندگی بود که تک تکش در دلتون یک دلتنگی شیرین ایجاد میکنه...
قطعا آقایون مثل خانم ها ذهنی خاطره باز ندارن. این ماییم که قشنگ با جزییات یادمونه سی سال پیش در چنین روزی و زمان و مکانی چه اتفاقی افتاد! گاهی یادآوری لحظات شیرین زندگی به آقایون از طریق عکس ها کاری میکنه که هیچ روش دیگه ای نمیتونه! به شدت توصیه میکنم هرکسی که چندسالی از زندگیش گذشته به روز بشینه پای عکس های قدیمی از اولین روز آشنایی تا همین حالا؛ همه عکس های که خاطره انگیزند و شیرین رو جمع کنه؛ یه آهنگ خاطره انگیزم بذاره روش و به کلیپ درست کنه و بفرسته برای همسرش یا بذاره ببینن همگی. به شدت به شدت و به شدت برای آقایون جذاب و شیرین و بسیار خوشحال کننده ست. همون عشق قدیمی رو دوباره در اونها زنده میکنه. اینکارو حتما انجام بدید هر چند وقت یکبار! من یکبار با عکس های آشناییمون قبل از دوران عقد همچین کاری کردم همون اوایل اشناییمون؛ یکبارم امسال برای تولد همسرم نشستم از اولین روز آشنایی که طبیعتاً عکسی نداشتم جز از خودم! یا لیوان کافی:/ تا همین حالا که یه خانواده چهار نفره شدیم با چهارتا آهنگ خاطره انگیز یه کلیپ نیم ساعته درست کردم که عمیقأ برای هردومون دلتنگی آور و سرشار از خاطره بود.
زندگی خیلی راحت درگیر دغدغه و مشکلات و فرار و نشیب و فراموشی خاطرات و به عبارتی درگیر روزمره میشه؛ یه وقتایی عکس ها میتونن نجات دهنده باشن. مخصوصا اگر چندسالی از زندگیتون گذشته و خاطرات دارن به دست فراموشی سپرده میشن اینکارو بکنید و ببینید چقدر دوباره همون شور و شوق و عشق گذشته به سراغتون میاد. عکس ها عجیب قدرتمندند...
موافقم. من دیروز از لواشکایی که درست کرده بود عکس گرفتم فرستادم تو گروه خانواده و نوشتم وقتی هوا گرمه، ادارهها تعطیله و آبزرشک مونده رو دستت!