بعضی دوست داشتنا اینطوریه که نفس زندگیه طرف رو میگیره!... پدره به قدری به پسر خرس گنده ش وابسته بود و همه جوره ساپورتش میکرد که پسره وسط زندگی مشترکش کمیتش لنگ بود و نمیتونست از پس خودش و زندگیش بربیاد... بعضی پدر مادرا یه جوری خاله خرسه وار بچه هاشون رو دوست دارن و بزرگ میکنن که درواقع از اونا چیزی جز یه موجود بی خاصیت نمیسازن. موجودی که قبض آب و برقشم با ۴۰ سال سن هنوز باباش میده، موجودی که باباش پول توو جیبی هنوز توو جیبش میذاره، موجودی که انگار بدون پدر یا مادر هیچ هویتی نداره. نکنید، واقعا با بچه هاتون این کارو نکنید. این واقعا ظلمه... این وحشتناک ترین نوع دوست داشتنه که انقدر وابسته ی بچه ت باشی که دست و پاشو ببندی نذاری بزرگ بشه و از پس خودش و زندگیش بربیاد.
یه چند مورد همچینی برخورد داشتم که چقدر زندگی براشون سخته وبعدازدواج چقققققددددر مشکل پیش میاد چون بازم باید پدرومادر بیان واوضاع بدتر میشه که بهتر نمیشه
ا