من یک انسانم؟!

از جاده ی میامی که رد شوید تابلوهای گنده ی بسیاری در جاده هست که نوشته است محل تردد یوزپلنگ های ایرانی، آهسته و با احتیاط برانید. حتی رفت و برگشت ممکن است برایتان پیامکی ارسال شود با همین مضامین که آهسته برانید و اینجا یوزپلنگ های ایرانی در رفت و آمدند..‌ من راستش خیلی فیلم هندی طور تمام رفت و تمام برگشت را چشم به برهوت جاده دوختم تا بلکه رخ عقابش را ببینم ولی خب دریغ از نشان دادن رخی... فارغ از اینها، خیلی خیلی دقت کردم، تقریبا هیچ ماشینی برایش تابلوهای نوشته شده مهم نبود.‌.. همه با ۱۲۰ تا میرفتند... احتمالا آنها هم مثل سایرین معتقد بودند یوزپلنگ کجا بوده آخر؟! ولی خب من به این فکر میکردم که حتما انقدر هست یا حتما انقدر قبلا تلف شده اند در این جاده که اینگونه حتی برایت پیامک ارسال میشود. اما جا دارد به تمام ماشین های عبوری از جاده ی میامی بگویم واسه همه پیگیری هات مرسی!... یعنی انطور که در کشورهای خارجی برای عبور یک اردک و چندتا جوجه ماشین ها با احتیاط میروند و صبر میکنند و آدم مقایسه میکند با خودشان اصلا از اینهمه فرهنگ نداشته به وجد می آید!... واقعا کاش با محیط زیست مهربان تر بودیم. فرقی نمیکند با آب، با خاک، با درخت، با حیوان... کلیپی میدیدم که دست و پای سگی را برعکس و خیلی محکم بسته بودند و در طبیعت رها کرده بودند.‌.. راستش یک وقتایی فکر میکنم اینها داستان است! مگر میشود همچین بشری بود؟ واقعا همچین دلی وجود دارد؟ سنگ هم نمیتواند اینگونه بی رحم باشد. چقدر ادمی میتواند مریض باشد که اینگونه به موجود زنده ی دیگری آسیب برساند؟ هنوز این آدم ها هستند و نسلشان منقرض نشده؟!...کاش مهربانی در ما بود ولو به اندک‌...سنگ بودن افتخار ندارد. بی تفاوت نسبت به محیط بودن افتخار ندارد.

بیربط نوشت: اینکه جی پی اس من روشن نباشد اما بفهمند من کجای این شهرم و برایم پیامک بیاید هم البته خودش نکته ی جالبی ست!