آخ ننه!

خیلی دختر دوست داشتم و دارم...یجورایی دختر داشتن آرزومه... اما الان که پسر دارم از طرفی هرروز دارم بیشتر از قبل عاشق پسر بچه ها میشم. احساس میکنم هر مادری واقعا یدونه پسر حقشه از این دنیا!... احساس میکنم پسرا محبتاشون عمیق تره، دلنشین تره... یعنی شاید دخترا خیلی شیرین زبون باشن و زبون بریزن و دل ببرن و اون شیرین زبونی رو پسرا نداشته باشن، اما در عوض پسرا عمیقن!... مهربونی هاشون، مراقبتاشون، تعصباشون... اصلا آدم دوست داره غش کنه براشون...بذارید از صحنه ای که امروز شاهدش بودم براتون بگم تا مثل من هزار بار غش و ضعف کنید و دلتون بره... رفته بودم یه شوی زنونه لباس بخرم... همون طور که مشغول دیدن رگال ها بودم، پای صندوق یه مادر و مادربزرگ و پسر بچه ی حدودا ۶، ۷ ساله ی تپلی میخواستن لباساشونو حساب کنن. پای صندوق بهشون گفته شده بود که قیمت چهارصد و خورده ای هست و مادره میگفت توو سایتشون دیده که سیصده... حدود ده دقیقه ای بود داشتن باهم سر این موضوع حرف میزدن... فروشنده اولش معمولی بود و میگفت مگه دیوونم بذارم سیصد وقتی خودم فلان قدر خریدم؟ ولی دیگه وسطاش یه کمی عصبی شده بود که جزو اخلاقیاتشه و همه میدونن و خلاصه داشتن همچنان سر قیمت بحث میکردن... منم خیلی بی تفاوت گوشام میشنید اما اهمیتی برام نداشت... اما نگاهم از جایی سمتشون برگشت که دیدم پسره رفت سمت میز فروشنده و به فروشنده یدفعه گفت: داری با مامان من اینجوری حرف میزنی؟ فروشنده هم در جواب بهش گفت اره دارم با مامان تو اینطوری حرف میزنم، به تو چه! ( نمیدونم از سر شوخی گفت یا جدی)... یهو پسره بهش گفت نامرد و بغضش گرفت و دویید رفت پشت مامانش و مانتوی مامانشو چسبید و لباشو برچید از بغض... یعنی بگم مردم برای دیدن همچین صحنه ای کمه.‌‌.. فروشنده هی قربون صدقش میرفت میگفت ببخشید اگه ناراحتت کردم.‌.. دلم میخواست برم بغلش کنم حسابی فشار بدم بگم آخ که قربونت برم من... یعنی مامانت تو رو داره غم نداره ها...