بیست و دوم فوریه

با توام
قاب عکس نارنجی
با توام
زرقبای پاییزی
در نگاهت حضور مولاناست
پا رکاب دو شمس تبریزی...

گاهی آدما توو گذشته هاشون چیزایی بوده که تعریف کردنش برای آیندگان هیچ لطفی نداره... یسری چیزارو برای خودتون نگه دارید، آدمی که با شماست و الان جلوی شما نشسته داره اکنونِ شمارو میبینه و همین اکنون رو دوست داره نه چیزی که شما توو گذشته بودی و کردی... گاهی حرف زدن از گذشته برای این آدمِ رو به رو، چیزی جز ناراحت شدنش نداره... گذشته هاتون رو برای خودتون نگه دارید... هرچی که بودید بذارید بمونه توو همون گذشته، مدال نمیدن با بازگو کردن دوباره ش برای آدمی که اصلا گذشته ی شمارو ندیده و نمیخواد که بدونه چی بوده...بذارید یسری چیزا توو همون گذشته دفن بشه. آدمای آینده با اکنونِ شما دارن زندگی میکنن...