همیشه فکر میکنم واقعا اونایی که به عنوان اولین های علوم پزشکی بودن و وقتی هیچی نبوده، اما با دانششون، با هوششون، با پشتکارشون کارایی کردن که تا آخر عمرِ بشر، یک دنیا رو مدیون خودشون کردن، واقعا چقدر آدمای بزرگ و دانشمندی بودن و گاهی فکر میکنم وقتی هیچی نبوده چجوری عقل بشر انقدر کار میکرده اصلا؟... مثلا چیزی به اسم ایمپیلنت که الان برای دندون میذارن، توو جسدهایی که توو باستان شناسی پیدا کردن و مال حتی قرن ها پیش بوده، یه همچین کاری مشابه ایمپیلنت امروزی کار گذاشته شده بوده. یا مثلا همین ابن سینای خودمون، چقدر علم پزشکی کشورمون بهش مدیونه... یا کاشف پنی سیلین، هیچکی هم بهش مدیون نباشه من یکی هستم. من از بچگیم وقتی سرما میخوردم خیلی بد مریض میشدم، الانم همینم، و تا نرم دکتر و ۴،۵ تا پنی سیلین نخورم خوب نمیشم. از دیروزم که داشتم از بدن درد و لرز میمردم و جان به جان آفرین تسلیم میکردم تا الان که آمپولارو نوش جان کردم و خیلی بهترم دارم به کاشف پنی سیلین فکر میکنم که واقعا چه کرد با این کشف برای یک دنیا، درود به روح پر فتوحش... از همین تریبون میگم اَلِک دوسِت دارم باشه؟:/
پاسخ:
:))
:))
خدا رحمتش کنه.
منم تو بچگی تا پنسیلین نمی‌خوردم خوب نمی‌شدم و تاثیر معجزه‌اسا پنی‌سیلین برام خیلی دوست‌داشتنیه چون با گلودرد شدید می‌رفتم دکتر و تا آمپول و می‌زد به ۲ ساعت نکشیده حالم بهتر می‌شد.
پاسخ:
واقعا معجزه آساست.
واقعا معجزه آساست.
الک عالی بود :د
منم تو بچگی همینطور بودم. پزشکا زیادتر از الان پنی‌سیلین تجویز می‌کردن.
پاسخ:
الان که کلا خداروشکر ساده ترین داروها رو هم نداریم! و به نظرم کمبود دارو هم مزید بر علته.
الان که کلا خداروشکر ساده ترین داروها رو هم نداریم! و به نظرم کمبود دارو هم مزید بر علته.
عنوان خودش یه پست بود:دی