حالا که نشسته ام در تاریکی روی مبل خانه مان و دارد دعای سحر پخش میشود، به این فکر میکنم آدمی همیشه به معنویت نیاز دارد حتی اگر منکرش شود...هیچ چیز دل بی قرار ما را در میان اینهمه فراز و نشیب زندگی و ناملایمتی های دنیا نمیتواند آرام کند جز چنگ زدن به خدایی که تنها نقطه ی امنی ست که حال ات همیشه با نزدیک شدن بهش خوب تر میشود...
روز پنجم و ششم مهمون داشتی که خبری از پست نیست؟ :دی