بیست و دوم فوریه

با توام
قاب عکس نارنجی
با توام
زرقبای پاییزی
در نگاهت حضور مولاناست
پا رکاب دو شمس تبریزی...

هیچکس مرا به اندازه ی خودم بلد نیست... هیچکس... مثلا چه کسی میداند من وقتی مهستی گوش میدهم آنهم در تاریکی و سکوت خانه یعنی که مثل تموم عالم حال منم خرابه...