بیست و دوم فوریه

با توام
قاب عکس نارنجی
با توام
زرقبای پاییزی
در نگاهت حضور مولاناست
پا رکاب دو شمس تبریزی...

یادم هست همین تیرماهی که گذشت آنقدر هوا بس ناجوانمردانه گرم بود و انقدر برق ها را هم قطع میکردند و از گرما خفه میشدیم که آمدم نوشتم دلم برای تمام روزهای سردی که از سرما میلرزیدم تنگ است؛ اما خب بزرگ بزرگ هایشان هم که حرفشان را پس میگیرند دیگر من که عددی نیستم، فلذا در همین راستا اعلام میکنم من یک عدد سرمایی مدرسه موش ها هستم که هم اکنون دارم قندیل میبندم و از خدای منان خواستارم زودتر بهار را برساند.